Η ασθένεια του χόρτου είναι μια ασθένεια που εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε άλογα που έχουν πρόσβαση βόσκησης στο χορτάρι. Η  νόσος αυτή επηρεάζει το νευρικό σύστημα των αλόγων και είναι συχνά θανατηφόρα. Η  αιτία της ασθένειας είναι άγνωστη, επομένως είναι δύσκολο να δοθούν  συμβουλές σχετικά με την πρόληψη, ωστόσο, όσα περισσότερα γνωρίζετε για την ασθένεια, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες να την αποτρέψετε.

Τι είναι η ασθένεια του χόρτου;

Η ασθένεια του χόρτου, γνωστή επίσης και ως δυσαυτονομία των ιπποειδών, είναι μια ασθένεια που προσβάλλει τα αλόγα, τα πόνυ και τα γαϊδούρια. Η ασθένεια προσβάλλει μέρη του νευρικού συστήματος που ελέγχουν τις ακούσιες λειτουργίες και προκαλεί  παράλυση του εντέρου και συχνά κολικούς. Δυστυχώς, η ασθένεια είναι συχνά θανατηφόρα, αλλά ευτυχώς  εμφανίζεται σπανιότερα από τις κλασσικές αιτίες κολικού από τις όποιες πρέπει να διαφοροποιείται. Η νόσος εμφανίζεται σχεδόν αποκλειστικά σε άλογα που βόσκουν αλλά η αιτία είναι άγνωστη. Η ασθένεια  εμφανίζεται καθ’  όλη τη διάρκεια του έτους αλλά  παρατηρείται έξαρση μεταξύ των μηνών  Απριλίου - Ιουλίου, με αποκορύφωμα τον μήνα Μάιο. Μερικές χρονιές μέσα στο ίδιο έτος  μπορεί να εμφανιστεί και δεύτερη περίοδος έξαρσης που είναι μικρότερης έντασης, ιδίως το φθινόπωρο ή το χειμώνα.

Τα πρωτεία στη συχνότητα εμφάνισης της ασθένειας του χόρτου παγκοσμίως,  κατέχει η Μεγάλη Βρετανία. Η ασθένεια εμφανίζεται στις περισσότερες περιοχές της Αγγλίας, της Ουαλίας και της Σκωτίας, κυρίως  στην ανατολική πλευρά. Σε μικρότερο βαθμό η ασθένεια εμφανίζεται στη βόρεια Ευρώπη και πολύ σπάνια στην Ιρλανδία και τη Βόρεια Αμερική. Στο νότιο τμήμα της Νότιας Αμερικής και των νησιών Φώκλαντ εμφανίζεται μια ασθένεια που δεν διακρίνεται σαφώς από την ασθένεια χόρτου.

Τι προκαλεί την ασθένεια του χόρτου;

Η αιτία της ασθένειας του χόρτου δεν έχει βρεθεί παρά τη μακροχρόνια  έρευνα που αγγίζει τα 100 χρόνια. Ως πιθανά αίτια έχουν εξεταστεί πολλοί παράγοντες  συμπεριλαμβανομένων των φυτών, των χημικών ουσιών, των βακτηριδίων, των μυκήτων, των ιών, των εντόμων και των μεταβολικών διαταραχών. Οι ιδιοκτήτες αλόγων έχουν διατυπώσει  ως πιθανή αιτία της νόσου την ανεπάρκεια των ορυκτών ή των βιταμινών χωρίς  να υπάρχει επιστημονική επιβεβαίωση αυτής της  υπόθεσης. Βέβαια  η ανεπάρκεια σεληνίου έχει ως αποτέλεσμα μειωμένα επίπεδα αντιοξειδωτικής προστασίας, επομένως μπορεί να υπάρχει σύνδεση.   Η ασθένεια του χόρτου δεν φαίνεται να είναι μεταδοτική και ο τύπος της βλάβης του νευρικού συστήματος υποδηλώνει ότι είναι πιθανό να εμπλέκεται μια τοξική ουσία. Μία πρόσφατη επιστημονική  έρευνα εστίασε στο βακτήριο Clostridium botulinum τύπου C που  μεταδίδεται από το έδαφος διότι έχει ανακαλυφθεί ότι όταν τα άλογα βρίσκονται σε οξεία φάση υπάρχει στο έντερο  υψηλή συγκέντρωση  τοξίνης Clostridium botulinum  τύπου C . Επίσης  έχει παρατηρηθεί ότι τα άλογα με χαμηλά επίπεδα αντισωμάτων έναντι των βακτηρίων και της τοξίνης  διατρέχουν αυξημένο κίνδυνο από τη νόσο. 

Η ασθένεια του χόρτου επηρεάζει τα άλογα, τα πόνυ και τα γαϊδούρια, αν και υπήρξαν  περιπτώσεις σε μια αιχμάλωτη ζέβρα και σε ένα άλογο Przewalskis. Υπήρξε μια εκτίμηση ότι τα άλογα Clydesdales ήταν πιο ευαίσθητα ενώ  τα πόνυ Shetland και οι καθαρόαιμοι αρσενικοί ήταν ανθεκτικοί, αλλά αυτό έχει διαψευσθεί. 

Η ασθένεια του χόρτου εμφανίζεται σε όλες τις ηλικίες, από νεαρούς πώλους έως 20 ετών άλογα αλλά συνήθως εμφανίζεται σε ηλικία  2-7 ετών με μέγιστη ηλικία 3-4 ετών. Ο λόγος για την κατανομή της ηλικίας είναι αβέβαιος, μολονότι οι νεαροί πώλοι σπάνια επηρεάζονται. Από τις ελάχιστες περιπτώσεις εμφάνισης της νόσου σε ηλικιωμένα άλογα και από τα άλογα που επέζησαν  από μια ομάδα αλόγων όπου εμφανίστηκε η νόσος  υποδηλώνεται ότι τα ζώα που εκτέθηκαν στον αιτιολογικό παράγοντα μπορεί να αναπτύξουν ένα βαθμό ανθεκτικότητας στη νόσο.

Τι κάνει το άλογο μου επιρρεπές στην ασθένεια;

Η ασθένεια του χόρτου, όπως υποδηλώνει και το όνομά της, συνδέεται στενά με τη βόσκηση. Δεν υπάρχουν πρόσφατα περιστατικά αλλά στις σπάνιες περιπτώσεις εμφάνισης της νόσου, το χόρτο έχει εμπλακεί ως πηγή του αιτιώδους παράγοντα. Οι περισσότερες περιπτώσεις έχουν εμφανιστεί σε κατανάλωση μόνο χόρτου ή κατανάλωση και χόρτου κατά τη διάρκεια της ημέρας, αλλά η ασθένεια μπορεί να εμφανιστεί σε άλογα που έχουν μόνο λίγα λεπτά πρόσβαση στο χόρτο καθημερινά. Η παροχή συμπυκνωμένων ζωοτροφών μαζί με το γρασίδι δεν έχει προστατευτικό αποτέλεσμα.

Ορισμένα χωράφια μπορεί να είναι προβληματικά και για τον λόγο αυτό εμφανίζεται η ασθένεια  του χόρτου. Συνήθως, μόνο ένα άλογο επηρεάζεται κάθε φορά από μία ομάδα, αλλά σε μια περίοδο μερικών εβδομάδων θα εμφανιστούν αρκετά κρούσματα .

Δεν υπάρχει σαφής συσχέτιση με τον τύπο βοσκοτόπων (νέος βοσκότοπος, μόνιμοι βοσκότοποι, βόσκηση λόφων, καθαρός ή προβληματικός βοσκότοπος), αλλά πρόσφατα στοιχεία δείχνουν ότι η υψηλή περιεκτικότητα του εδάφους σε άζωτο και η διαταραχή του εδάφους μπορεί να είναι παράγοντες κινδύνου. Ενώ στο παρελθόν θεωρήθηκε ότι η ασθένεια του χόρτου ήταν πιο συχνή σε βοσκότοπους με υψηλή περιεκτικότητα σε τριφύλλι, πρόσφατες μελέτες δείχνουν ότι μπορεί να συμβεί και σε βοσκότοπους χωρίς τριφύλλι.

Επίσης πρόσφατες μελέτες έχουν δείξει ότι παράγοντες κινδύνου της ασθένειας μπορεί επίσης να είναι ο αυξημένος αριθμός αλόγων στον βοσκότοπο, ορισμένες μέθοδοι μηχανικής απομάκρυνσης  των περιττωμάτων και η παρουσία κατοικίδιων πτηνών στα χωράφια. Σε αυτές τις μελέτες, οι συγγραφείς δεν διαφοροποιούσαν τους τύπους απομάκρυνσης των κοπράνων, αλλά πίστευαν ότι οι σκούπες του paddock αυξάνουν τον κίνδυνο επανεμφάνισης της ασθένειας του χόρτου σε βοσκοτόπια που είχαν πληγεί προηγουμένως. Αυτό θεωρήθηκε ότι οφείλεται στη διατάραξη του εδάφους και τη μόλυνση του χόρτου, και ενδεχομένως στην εξάπλωση των αιτίων ή παραγόντων στα βοσκοτόπια. Θεώρησαν επίσης ότι εάν το έδαφος παραμείνει χωρίς καμία παρέμβαση, η αφαίρεση των κοπράνων με μηχανήματα κενού ή η χειροκίνητη αφαίρεση μπορεί να είναι στην πραγματικότητα προστατευτική ενέργεια ενάντια στην επανεμφάνιση της ασθένειας του χόρτου.

Το στρες φαίνεται να αποτελεί παράγοντα προδιάθεσης για τη νόσο διότι  ένας σημαντικός αριθμός ζώων που νόσησε είχε  ιστορικό πρόσφατου στρες, συμπεριλαμβανομένης της πρόσφατης αγοράς νέων αλόγων  και ανάμειξης με άλογα που είχαν περίεργη συμπεριφορά. Τα ζώα σε καλή κατάσταση  έως και τα παχιά φαίνεται να έχουν προδιάθεση.

Τα αποτελέσματα δύο ερευνών υποδεικνύουν ότι ο κίνδυνος εμφάνισης της ασθένειας του  χόρτου είναι ελαφρώς υψηλότερος σε άλογα που παρασιτούνται συχνότερα από ορισμένους τύπους παρασίτων. Ωστόσο δεν υπάρχουν ενδείξεις ότι τα παράσιτα είναι η πραγματική αιτία.

Σε μία έρευνα σχετικά με τις καιρικές συνθήκες που προηγήθηκαν των πολλαπλών κρουσμάτων, διαπιστώθηκε ότι σε ένα στατιστικά σημαντικό αριθμό περιπτώσεων καταγράφηκε δροσερός και ξηρός καιρός με θερμοκρασία μεταξύ 7 και 11 ° C. Αυτό μπορεί εν μέρει να εξηγήσει την υψηλότερη συχνότητα εμφάνισης της νόσου στην ανατολική πλευρά της Βρετανίας, όπου αυτές οι συνθήκες είναι επικρατέστερες.

Πώς μπορώ να ξέρω αν το άλογό μου έχει ασθένεια χόρτου;

Η ασθένεια του χόρτου εμφανίζεται σε τρεις κύριες μορφές, οξεία, υποξεία και χρόνια, αλλά υπάρχει σημαντική επικάλυψη στα συμπτώματα που παρατηρούνται στις τρεις μορφές. Τα κύρια συμπτώματα σχετίζονται με τη μερική ή πλήρη παράλυση της πεπτικής οδού από τον οισοφάγο και προς τα κάτω. 

Στην οξεία ασθένεια του χόρτου, τα συμπτώματα είναι σοβαρά, εμφανίζονται ξαφνικά και το άλογο θα πεθάνει ξαφνικά ή θα πεθάνει μέσα σε δύο ημέρες από την εμφάνιση της ασθένειας.  Η σοβαρή παράλυση του εντέρου οδηγεί σε σημάδια κολικού, συμπεριλαμβανομένου των συμπτωμάτων του κυλίνδρου, του κτυπήματος των άκρων στο έδαφος και στροφή της κεφαλής να κοιτάζει τις πλευρές, δυσκολία στην κατάποση και έντονη παραγωγή σάλιου. Το στομάχι μπορεί να διογκωθεί σε μεγάλο βαθμό και ρευστό που μυρίζει μπορεί να αρχίσει να βγαίνει από τη μύτη. Περαιτέρω εμφανίζεται δυσκοιλιότητα. Εάν έχουμε αφόδευση τα κόπρανα είναι μικρά σφαιρίδια, σκληρά και μπορεί να εμφανίσουν ένα τυρώδες επίστρωμα βλέννας. Μπορεί να παρουσιαστούν μυϊκός τρόμος και εφίδρωση και τα βλέφαρα να κρέμωνται. Με αυτή τη μορφή, η ασθένεια είναι θανατηφόρα και το άλογο θα έχει καταρρεύσει μέχρι να γίνει η διάγνωση.

Σε υποξεία μορφή της ασθένειας του χόρτου, τα συμπτώματα είναι παρόμοια με αυτά της οξείας νόσου, αλλά είναι λιγότερο σοβαρά. Η συσσώρευση υγρού στο στομάχι μπορεί να μην εμφανιστεί, αλλά το άλογο είναι πιθανό να παρουσιάσει δυσκολία στην κατάποση, ήπιο έως μέτριο κολικό, εφίδρωση, μυϊκό τρόμο και γρήγορη απώλεια βάρους. Μπορεί να καταναλώνονται μικρές ποσότητες τροφής. Σε αυτές τις  περιπτώσεις το άλογο  μπορεί να πεθάνει αμέσως ή  εντός της  εβδομάδας από την εμφάνιση της ασθένειας.

Σε χρόνια μορφή της ασθένειας του χόρτου, τα συμπτώματα έρχονται πιο αργά και σε μερικές περιπτώσεις δείχνουν σχετικά ήπια, με διαλείποντα κολικό. Η όρεξη μειώνεται και θα υπάρξουν διάφοροι βαθμοί δυσκολίας στην κατάποση, αλλά η σιαλόρροια, η συσσώρευση υγρού στο στομάχι και η σοβαρή δυσκοιλιότητα δεν αποτελούν χαρακτηριστικό γνώρισμα. Ένα από τα σημαντικότερα συμπτώματα είναι η ταχεία και σοβαρή απώλεια βάρους που μπορεί να οδηγήσει σε εξάντληση. Στο παρελθόν,  είχε θεωρηθεί ότι τα νοσούντα άλογα  θα πέθαιναν σχεδόν όλα και λίγα θα επιβίωναν. Αυτό είναι πλέον γνωστό ότι είναι λανθασμένο.

Πώς μπορεί ο κτηνίατρός μου να πει εάν το άλογό μου έχει ασθένεια του χόρτου;

Εάν το άλογό σας παρουσιάζει ύποπτα συμπτώματα, είναι πολύ σημαντικό να καλέσετε αμέσως τον κτηνίατρο. Δεν παρουσιάζουν όλα τα ζώα που έχουν προσβληθεί όλα αυτά τα συμπτώματα και μπορεί μερικές φορές να είναι πολύ δύσκολο για τον κτηνίατρό σας να διακρίνει την ασθένεια του χόρτου από άλλες αιτίες κολικού, δυσκολία στην κατάποση και απώλεια βάρους. Αυτό ενισχύεται από το γεγονός ότι δεν υπάρχει μη επεμβατική δοκιμή διάγνωσης της νόσου στο ζωντανό ζώο, αν και ορισμένες δοκιμές είναι χρήσιμες για την εξάλειψη άλλων αιτίων των συμπτωμάτων. Μια σαφής διάγνωση μπορεί να γίνει μόνο με μικροσκοπική εξέταση των νευρικών γαγγλίων μετά το θάνατο ή με χειρουργική αφαίρεση ενός τεμαχίου λεπτού εντέρου με το άνοιγμα της κοιλίας. Χαρακτηριστικές εκφυλιστικές αλλαγές στα νευρικά κύτταρα μπορούν στη συνέχεια να αποδειχθούν στους ιστούς. Μια δοκιμή που περιλαμβάνει την εφαρμογή 0,05% οφθαλμικών σταγόνων φαινυλεφρίνης, η οποία αντιστρέφει την πτώση των βλεφάρων στην ασθένεια του χόρτου μπορεί να είναι χρήσιμη.

Μπορεί το άλογό μου να θεραπευτεί από την ασθένεια του χόρτου;

Όπως αναφέρθηκε προηγουμένως, η θεραπεία δεν θα πρέπει να λαμβάνεται υπόψη σε οξείες και υποξείες περιπτώσεις. Ωστόσο, σε μια χρόνια περίπτωση, εάν το άλογό σας δεν είναι σε οξεία φάση πόνου και μπορεί  να φάει έστω και μια μικρή ποσότητα και εξακολουθεί να ενδιαφέρεται για τη ζωή, η θεραπεία μπορεί να επιχειρηθεί.Η σωστή επιλογή των περιπτώσεων που μπορούν να θεραπευτούν με τη χρήση αυτών των κριτηρίων είναι απαραίτητη, καθώς δεν θα θεραπευτούν όλες οι χρόνιες περιπτώσεις. Η αντιμετώπιση χρόνιων περιπτώσεων περιλαμβάνει την παροχή εύγευστων, εύκολα καταπινούμενων τροφίμων, όπως ψιλοκομμένα λαχανικά, χόρτα και συμπυκνώματα υψηλής ενέργειας εμποτισμένα με μελάσα. Είναι σημαντικό να καταναλώνονται τρόφιμα με υψηλό ποσοστό ενέργειας. Η νοσηλευτική είναι επίσης ζωτικής σημασίας. ο ασθενής απαιτεί συνεχή διέγερση με επαφή με τον άνθρωπο, συχνή περιποίηση για την αποφυγή της εφίδρωσης και, σε μερικές περιπτώσεις, σκόνισμα του αλόγου, το οποίο έχει βρεθεί ότι μειώνει την εφίδρωση και εμποδίζει την υποθερμία. Διεγερτικά της όρεξης επίσης θα βοηθήσουν.

Τι θα συμβεί με το άλογό μου εμφανίσει την ασθένεια του χόρτου;

Όλες οι οξείες και υποξείες περιπτώσεις, όπου η νόσος εξελίσσεται γρήγορα και σοβαρά, είναι θανατηφόρες. Με ιδιαίτερη προσοχή στο καθεστώς διαχείρισης, περίπου το 50% των χρόνιων κρουσμάτων με ήπια συμπτώματα μπορεί να ανακάμψει. Σε αντίθεση με τις κοινές απόψεις, το 41% ​​των ανακτηθέντων περιπτώσεων σε μία μελέτη παρακολούθησης επέστρεψε στην εργασία, συμπεριλαμβανομένου του κυνηγιού, των αγώνων και των εκδηλώσεων, το 33% προετοιμάστηκε για ανταγωνιστική εργασία ή χρησιμοποιήθηκε για αναπαραγωγή και το άλλο 26% εξακολουθούσαν να κερδίζουν βάρος και να ανακάμπτουν κατά τη διάρκεια της έρευνας. Κανένα από τα επιζώντα άλογα δεν χαρακτηρίστηκε ως μη χρήσιμο. Αυτό αποτελεί σημαντική βελτίωση για τις χρόνιες περιπτώσεις σε σύγκριση με την κατάσταση πριν από τα τέλη της δεκαετίας του '80.

Πώς μπορώ να αποτρέψω το άλογό μου να εμφανίσει την ασθένεια του χόρτου;

Μέχρις ότου γίνει γνωστή η αιτία, είναι δύσκολο να δοθούν ορθές συμβουλές σχετικά με την πρόληψη. Σε περιοχές όπου η ασθένεια είναι επικρατέστερη, ο περιορισμός των ζώων κατά την άνοιξη και τις αρχές του καλοκαιριού θα μειώσει την πιθανότητα εμφάνισης της ασθένειας. Μετά την ανακάλυψη  της σχέσης της ασθένειας με τις καιρικές συνθήκες, ορισμένοι ιδιοκτήτες που ζουν σε πληγείσες περιοχές ενσταβλίζουνν τα άλογά τους όταν ο ξηρός καιρός με θερμοκρασία 7-11°C έχει επιμείνει για 10 συνεχείς ημέρες. Ο  ενσταβλισμός   είναι ιδιαίτερα ενδεδειγμένη λύση για ένα νέο άλογο που έχει μετακινηθεί σε μια περιοχή όπου είναι γνωστό ότι υπάρχει η ασθένεια. Εάν ορισμένα χωράφια θεωρούνται ύποπτα για την ασθένεια, τα άλογα  μπορούν να βόσκουν σε άλλα σημεία, ειδικά την άνοιξη και το καλοκαίρι. Εάν μια περίπτωση συμβαίνει μεταξύ μιας ομάδας αλόγων, ίσως είναι καλύτερο να μετακινήσετε τα άλλα άλογα εκτός αυτού του χωραφιού υπό την προϋπόθεση ότι αυτό δεν συνεπάγεται υπερβολικό άγχος που σχετίζεται με τη μεταφορά ή την ανάμειξη με άλογα με περίεργη συμπεριφορά. Η αποφυγή και των άλλων παραγόντων κινδύνου θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψιν στην πρόληψη της νόσου.

Εμφανίζουν άλλα ζώα την ασθένεια του χόρτου;

Στις αρχές της δεκαετίας του 1990, μια ασθένεια σχεδόν πανομοιότυπη με την ασθένεια του χόρτου ανακαλύφθηκε σε λαγούς. Σύντομα, ανακαλύφθηκε ότι η ασθένεια επηρεάζει επίσης τα άγρια ​​και τα οικιακά κουνέλια. Ωστόσο, δεν υπάρχουν στοιχεία ότι οι λαγοί, τα κουνέλια και τα άλογα μπορούν να μεταδώσουν την νόσο από το ένα είδος στο άλλο. Οι σκύλοι και οι γάτες αναπτύσσουν επίσης μια παρόμοια ασθένεια, αλλά δεν συνδέεται με την κατανάλωση γρασιδιού. Ευτυχώς, δεν υπάρχει ανθρώπινο ισοδύναμο της ασθένειας του χόρτου.

Πού μπορώ να μάθω περισσότερα για την ασθένεια του χόρτου;

Ο Οργανισμός Ασθένειας χόρτου Ίππου στο Ηνωμένο Βασίλειο  είναι ένας οργανισμός αφιερωμένος στην υποστήριξη και την προώθηση της έρευνας για την ασθένεια του χόρτου και την περαιτέρω βελτίωση της αντιμετώπισής της. Επισκεφθείτε την ιστοσελίδα τους για πληροφορίες σχετικά με την τρέχουσα έρευνα, για συμβουλές και πολλά άλλα.

---

Πηγή: www.grasssickness.org.uk

---

 

Η λαμινίτιδα είναι μια κοινή αλλά συχνά μη κατανοητή ασθένεια. Είναι συνηθισμένο για τους ιδιοκτήτες αλόγων να πιστεύουν ότι συμβαίνει μόνο την άνοιξη στα μικρόσωμα πόνυ. Αυτό δεν συμβαίνει πάντοτε και είναι σημαντικό να αντιληφθούμε τις συνέπειες της εμφάνισης ενός επεισοδίου λαμινίτιδας.

Τι είναι η λαμινίτιδα;

Η λαμινίτιδα είναι μια πολύ οδυνηρή κατάσταση του ποδιού του αλόγου. Αυτό προκύπτει από τη διάσπαση των φυσιολογικών δεσμών μεταξύ των στρωμάτων μέσα στην οπλή, τα οποία κρατούν συνήθως το οστό του πεντάλ. Σε σοβαρές περιπτώσεις, λόγω του βάρους του αλόγου που σπρώχνει προς τα κάτω ή της έλξης των τένοντων του καμπτήρος, το πεντάλ οστό στο πόδι μπορεί να βυθιστεί και / ή να περιστραφεί προς τα κάτω. Στην πραγματικότητα το κύριο πρόβλημα της ασθένειας αυτής είναι η περιστροφή του οστού της τρίτης φάλαγγας που προκαλείται από αλλαγές στη δομή του ποδιού.

Η λαμινίτιδα έχει 3 στάδια:

1. Το πρώτο στάδιο είναι το πρόδρομο στάδιο στο οποίο δεν υπάρχουν ορατά σημεία, αλλά η βλάβη ήδη συμβαίνει μέσα στην οπλή.
2. Ακολουθεί το οξύ στάδιο κατά το οποίο γίνονται εμφανή τα κλινικά σημεία.
3. Η ασθένεια μπορεί στη συνέχεια είτε να επιλυθεί με κατάλληλη θεραπεία είτε μπορεί να προχωρήσει στο χρόνιο στάδιο.

Υπάρχουν 3 τύποι λαμινίτιδας:

1. Ενδοκρινοπαθητική: σχετίζεται με μεταβολές στον μεταβολισμό, ιδιαίτερα εκείνες που επηρεάζουν την ορμόνη ινσουλίνη, π.χ. μεταβολικό σύνδρομο των ιπποειδών, ασθένεια Cushing του αλόγου (PPID) ή υπερβολική κατανάλωση υδατανθράκων.
2. Σηπτική: σχετίζεται με ασθένειες  με σοβαρή βακτηριακή λοίμωξη και/ή ενδοτοξιναιμία, π.χ. ορισμένοι τύποι κολικών, πλευροπνευμονία, συγκρατημένος πλακούντας μετά τη γέννα.
3. Μηχανική: σχετίζεται με υπερφόρτωση βάρους στο ένα άκρο εξαιτίας σοβαρής ασθένειας στο άλλο άκρο, π.χ. κάταγμα, σηψαιμία άρθρωσης.

Πώς αναγνωρίζω τη λαμινίτιδα;

Τα συμπτώματα της οξείας λαμινίτιδας περιλαμβάνουν:

• Απροθυμία στη μετακίνηση (συχνά εμφανίζεται σε περισσότερα από ένα άκρα. Συνήθως παρουσιάζεται όταν το άλογο γυρίζει σε κύκλους ή περπατά σε σκληρές επιφάνειες).
• Μη φυσιολογικό βάδισμα: «φτέρνα πριν το δάκτυλο».
• Χαρακτηριστική στάση: το βάρος μετατοπίζεται από την επώδυνη περιοχή των ποδιών (συνήθως εμπρόσθια άκρα) και οδηγεί σε κλίση του σώματος προς τα πίσω γιατί το άλογο στηρίζεται περισσότερο στα οπίσθια άκρα.
• Ζεστά πόδια με «τεράστιο» παλμό στις φάλαγγες  και στο υποκνήμιο.
• Πόνος ακριβώς μπροστά από το σημείο του βάτραχου (όταν πιέσουμε το σημείο αυτό).
• Πίεση στη στεφανιαία ζώνη (μεταξύ δέρματος και οπλής).

Τα συμπτώματα της χρόνιας λαμινίτιδας περιλαμβάνουν:

• Δαχτυλίδια στον τοίχωμα των οπλών που είναι ευρύτερα στη φτέρνα παρά στο δάκτυλο.
• Μώλωπες των πελμάτων.
• Διεύρυνση της λευκής γραμμής («άπλωμα του ποδιού»), πιθανώς με αποστήματα.
• Πτώση πελμάτων ή επίπεδα πόδια.
• Η οπλή είναι σαν «παντόφλα του Aladdin» λόγω της ταχύτερης ανάπτυξης στις φτέρνες από ό,τι στο δάκτυλο.

Τι πρέπει να κάνω εάν το άλογό μου έχει αυτά τα συμπτώματα;

Εάν το άλογό σας έχει σημάδια οξείας λαμινίτιδας, καλέστε τον κτηνίατρό σας. Το άλογό σας έχει πολύ μεγαλύτερες πιθανότητες ανάκτησης εάν η θεραπεία αρχίσει νωρίς. Πριν φτάσει ο κτηνίατρος, μπορείτε να κάνετε τον ενσταβλισμό του αλόγου σας πιο άνετο:

• Ενσταβλίστε το άλογο αν είναι έξω στα χωράφια.
• Τοποθετείστε το σε βαθιά στρωμνή (ροκανίδι, τύρφη,χαρτί ή άμμο).
• Αφαιρέστε από την διατροφή του τα συμπυκνώματα, αλλά μην αφαιρείτε το σανό ή το νερό.
• Ενθαρρύνοντάς το να ξαπλώσει για να μην δέχονται πίεση τα πόδια.

Μόνο τα παχιά πόνυ εμφανίζουν λαμινίτιδα;

Οποιοδήποτε άλογο μπορεί να εμφανίσει λαμινίτιδα, αλλά ορισμένα άλογα είναι πιο επιρρεπή στην ασθένεια από κάποια άλλα. Παράγοντες οι οποίοι καθιστούν το άλογο πιο εκτεθειμένο στον κίνδυνο ανάπτυξης λαμινίτιδας είναι:

• Φυλή: τα πόνυ και οι βαριές φυλές, είναι πιο ευαίσθητα.
• Παχυσαρκία.
• Διατροφή που περιέχει υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες, π.χ. σιτηρά.
• Απότομες αλλαγές στη διατροφή ή  υπερκατανάλωση τροφής, ιδίως  κατανάλωση υπερβολικών ποσοτήτων φρέσκου γρασιδιού ή σιτηρών («υπερφόρτωση σιτηρών»), ιδιαίτερα την άνοιξη.
• Σοβαρός κολικός.
• Πρόσφατη βαριά άσκηση σε σκληρές επιφάνειες.
• Σοβαρή μόλυνση ή ασθένεια, π.χ. πνευμονία ή συγκρατούμενος πλακούντας μετά από γέννα.
• Υπερβολικό βάρος που φέρει το ένα πόδι εξαιτίας τραυματισμού σε άλλο πόδι.

Τι θα κάνει ο κτηνίατρός μου;

Ο κτηνίατρός σας θα πρέπει να επιβεβαιώσει ότι το άλογό σας έχει λαμινίτιδα:

• Ζητώντας ιστορικό για την πρόσφατη υγεία του αλόγου, τη  διατροφή του και την άσκηση του .
• Εξετάζοντας τα πόδια του αλόγου σας και εφαρμόζοντας δοκιμαστές οπλών στο πόδι ακριβώς μπροστά από το σημείο του βάτραχου.
• Αν χρειάζεται θα βγάλει ακτινογραφίες των ποδιών του αλόγου σας για να αξιολογήσει πιθανές βλάβες στη θέση του οστού πεντάλ.

Η θεραπεία για το άλογό σας εξαρτάται από τη σοβαρότητα των συμπτωμάτων και μπορεί να περιλαμβάνει:

• Θεραπεία της πρωταρχικής αιτίας π.χ. πνευμονία, συγκρατούμενος πλακούντας , κλπ.
• Ηλεκτρολύτες και υγρά αν το άλογό σας είναι αφυδατωμένο.
• Φάρμακα για τη μείωση του πόνου (αντιφλεγμονώδη), για την καταπολέμηση της λοίμωξης (αντιβιοτικά) και για τη βελτίωση της ροής του αίματος στα πόδια (αγγειοδιασταλτικά).
• Εάν το άλογό σας έχει υπερφόρτωση στομάχου, η υγρή παραφίνη θα βοηθήσει και  μπορεί να χορηγηθεί με σωλήνα στομάχου για να επιταχύνει τη διέλευση της τροφής μέσω του εντέρου. Ενεργός άνθρακας μπορεί να χορηγηθεί για να απορροφήσει τις τοξίνες εάν έχουν ληφθεί  δηλητήρια.
• Διατροφική αλλαγή, π.χ. αφαίρεση των συμπυκνωμάτων από τη διατροφή, διατροφή βασισμένη στο χόρτο και ενισχυμένη με βιταμίνες και ανόργανα άλατα.
• Επανάληψη ακτινογραφιών για να ελεγχθεί η πρόοδος της βλάβης.
• Θεραπευτικό πεταλωτήριο π.χ. διορθωτικό κόψιμο, βάτες στήριξης και θεραπευτικά παπούτσια ή μαξιλάρια, ειδικά πέταλα. Ο κτηνίατρός σας σε συνεννόηση με τον πεταλωτή σας θα συστήσει τις καλλίτερες επιλογές  για το άλογό σας. 
• Είναι σημαντικό να ακολουθείτε προσεκτικά τις οδηγίες του κτηνιάτρου σας και να τον ενημερώνετε για την πρόοδο του αλόγου σας.

Σε πολύ σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να συμβούν εκτεταμένες, μη αναστρέψιμες βλάβες στα πόδια, για παράδειγμα όταν η θεραπεία δεν έχει αρχίσει εγκαίρως. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το άλογο δεν θα μπορέσει ποτέ να επανέλθει και η μόνη επιλογή μπορεί να είναι η ευθανασία.

Θα μπορέσω να οδηγήσω πάλι το άλογό μου;

Τα περισσότερα άλογα που έχουν υποβληθεί σε θεραπεία για τη λαμινίτιδα μπορούν να οδηγηθούν και πάλι. Ωστόσο, αυτό εξαρτάται από το πόσο σοβαρά είναι τα συμπτώματα και πόσο καλά το άλογό σας ανταποκρίνεται στη θεραπεία. Δεν πρέπει να προσπαθήσετε να οδηγήσετε το άλογό σας μέχρι ο κτηνίατρος σας να πει ότι αυτό είναι ασφαλές. Επίσης, όταν ένα άλογο εμφανίσει λαμινίτιδα είναι πολύ πιο επιρρεπές σε επανεμφάνιση του προβλήματος μετά την θεραπεία και γι 'αυτό είναι απαραίτητο να παρακολουθείτε προσεκτικά για σημάδια λαμινίτιδας και να σταματήσετε να το οδηγείτε και να αναζητήσετε άμεσα κτηνιατρική φροντίδα.

Τι μπορώ να κάνω για να αποτρέψω την επανεμφάνιση της λαμινίτιδας;

Για να αποφύγετε υποτροπές της λαμινίτιδας, είναι σημαντικό να κάνετε αλλαγές στην καθημερινή διαχείριση του αλόγου σας. Υπάρχουν εύκολα βήματα που μπορείτε να ακολουθήσετε όπως:

• Χρησιμοποίηση ηλεκτρικής περίφραξης για να διαιρέσετε τα βοσκοτόπια και να περιορίσετε την πρόσβαση στο γρασίδι, ειδικά κατά τη διάρκεια της άνοιξης.
• Βόλτα του αλόγου σας σε έδαφος με άμμο ή άλλη κατάλληλη στρωμνή.
• Αποτροπή πρόσβασης του αλόγου σε παγωμένα νερά.
• Περιορισμός της άσκησης σε σκληρές επιφάνειες.
• Καθημερινή ελαφριά άσκηση του αλόγου σας.

Προληπτικά μέτρα που ο κτηνίατρός σας θα σας συμβουλεύσει περιλαμβάνουν:

• Ισορροπημένη δίαιτα χωρίς υπερβολικούς υδατάνθρακες.
• Απώλεια βάρους εάν το άλογό σας είναι υπέρβαρο ( χρησιμοποιήστε μια ζυγαριά για ζύγισμα).
• Τακτική φροντίδα ποδιών, συμπεριλαμβανομένης της τακτικής κοπής των οπλών.
• Έλεγχο των παρασίτων με αποπαρασιτισμό  και εμβολιασμό για να διατηρήσετε το άλογό σας σε καλή κατάσταση.
• Συμπληρώματα διατροφής για την διατήρηση υγιών οπλών (βιοτίνη, dl-μεθειονίνη, χηλικός ψευδάργυρος).